Silent Hill

gatunek:
horror
reżyseria:
Christophe Gans
scenariusz:
Roger Avary
zdjęcia:
Dan Laustsen
muzyka:
Akira Yamaoka, Jeff Danna
obsada:

Radha Mitchell	Rose DaSilva
Laurie Holden	Cybil Bennet
Sean Bean	Christopher DaSilva
Deborah Kara Unger	Dahlia Gillespie
Alice Krige	Christabella
Eve Crawford	Siostra Margaret
Jodelle Ferland	Sharon DaSilva / Alessa Gillespie / Mroczna Alessa

od lat: 18
czas trwania: 127 minut
cena DVD: 27,99
moja ocena: 4/6

Gdy mamy do czynienia z ekranizacją gry komputerowej, widzów możemy podzielić na dwie grupy - "graczy-fanów", którzy będą oczekiwali od niej bardzo wiele i "zwykłych śmiertelników", mających nadzieję, że film zaspokoi ich oczekiwania, które w zależności od gatunku mogą być różne, aczkolwiek na ogół niezbyt wygórowane. Prawdziwą sztuką jest zaspokojenie oczekiwań obydwóch grup, tak więc reżyserzy i scenarzyści na ogół skupiają się na jednej z nich, przeważnie na liczniejszej, czyli widowni ogólnej. Twórcy "Silent Hill" poszli ambitnie - chcieli zrobić film, który spodoba się fanom, ale i docenią go też osoby, które z grą kontaktu nie miały. Niestety, ponieśli porażkę - dla fanów jest to film zaledwie dobry, dla reszty nie do końca zrozumiały.

Wszystko to dlatego, że kluczem do pełnego zrozumienia filmu okazuje się wspaniała seria gier, na której opiera on się opiera. Znajdziemy w nim nawiązania do pierwszych trzech części, które przez fanów uważane są za najlepsze (jest też czwarta część, jednak jest to "czarna owca" w rodzinie - czyli niewypał). Bez znajomości gry też można film zrozumieć, jednak nie wychwyci się wszystkich szczegółów.

Fabuła filmu bazuje przede wszystkim na pierwszej odsłonie gry - mamy tu rodzica z dzieckiem (w grze - ojciec, w filmie - matka), któremu podczas jazdy samochodem tajemnicza postać nagle ukazuje się na drodze, doprowadzając w ten sposób do wypadku. Gdy główna bohaterka - Rose DaSilva (Radha Mitchell) budzi się, w jej samochodzie nie ma córki - Sharon. Postanawia odszukać dziecko, jednak szybko orientuje się, że w mieście dzieje się coś złego. Powrót okazuje się niemożliwy - samochód nie chce zapalić, a komórka nie ma zasięgu...

Ważną częścią tego miasteczka jest jego specyficzny klimat, na który składa się w szczególności mgła, popiół spadający z nieba oraz tzw. alternatywny świat (w dziele Christophe'a Gansa jest on sygnalizowany przez syreny). To właśnie przemiany "Silent Hill" wzbudzają mój największy podziw. Miasto po nich wygląda tak, jak można to było zobaczyć, grając w grę, a nawet lepiej. Nie oznacza to, że normalna wersja miasta wygląda źle - wręcz przeciwnie - bardzo dobrze oddaje klimat miejsca, w którym czas zatrzymał się dawno temu.

Innym elementem stanowiącym o sile gry były potwory. W tym wypadku autorzy filmu stanęli przed trudnym zadaniem - jak zrobić tak, by z horroru nie zrobiła się krwawa sieczka, a jednocześnie ukazać najważniejsze kreatury. Udało im się z tego wybrnąć połowicznie - ilość potworów była idealna, jednak ich jakość pozostawia wiele do życzenia. Niektóre wzbudzają nawet ataki śmiechu, co nie wpływa pozytywnie na budowanie klimatu grozy. Fakt, iż nie są one robione komputerowo, lecz grane m.in. przez zawodowych tancerzy, nie jest aż takim wielkim plusem, gdyż, np. 'pielęgniarki' w moim odczuciu ruszały się trochę jak cheerleaderki. Największe wrażenie spośród kreatur robi niewątpliwie Piramidogłowy - zarówno w grze, jak i w filmie jest to najmocniejsza czarna postać, która zaintryguje nie jedną osobę.

Warto wspomnieć też o elementach takich jak muzyka i zdjęcia. Co do tej pierwszej - jest kapitalna. Nie dziwi to jednak za bardzo, jeśli weźmiemy pod uwagę, że ścieżka dźwiękowa do filmu została wybrana z najlepszych utworów z rewelacyjnego soundtracku do gry. Jeśli chodzi o ujęcia, to momentami są one genialne. Kamera zawsze ukazuje tyle, ile jest potrzebne, a czasem robi to w cudowny sposób (scena z przejściem kamery przez wózek czy jej zejściem do otchłani).

Oprócz tego na najwyższe uznanie zasługuje młodziutka aktorka - Jodelle Ferland - która wcieliła się w postać Sharon i Allesy. O ile pierwsza z postaci nie dała jej szansy, aby zaprezentować swój talent w pełni, o tyle rolę ciemnej strony Allesy zagrała jak profesjonalna aktorka z wielkim doświadczeniem. Wspomieć tu mogę scenę z kwestią 'Look, I'm burning', na myśl o której przechodzą mi ciarki po plecach. Jeżeli jej kariera będzie się rozwijać prawidłowo, możemy mieć w przyszłości znakomitą aktorkę. Pozostali odtwórcy głównych ról mimo że zagrali przyzwoicie, na jej tle wypadają dość blado.

Niestety film nie jest idealny. Brakuje w nim tego, czym charakteryzowała się seria gier - ciągłego napięcia i grozy, a jest to przecież najważniejszy element w horrorach. Mimo to są momenty, w których "Silent Hill" potrafi przyprawić widza o szybsze bicie serca. Warto docenić też fakt, iż twórcy nie zrobili z filmu krwawej masakry, co mogliby uczynić, biorąc pod uwagę ostatnie trendy w gatunku.

Fani gry na pewno nie zawiodą się na tej produkcji - znajdą tu nawiązania do najbardziej rozpoznawalnych i popularnych elementów gry. Odczują jednak pewnien niedosyt, wynikający z zatracenia klimatu grozy. Z kolei zwykły widz, który poznawanie Silent Hill rozpoczyna od obejrzenia filmu może nie odszukać w nim tego, czego oczekiwał. Nie mniej jednak warto spróbować, może i ciebie wzywa to piekielne miasteczko?